محمد کچوئی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، از اعضای کمیتهٔ استقبال از امام خمینی (ره) و مسئول ستاد استقبال ناحیه ۱۰ تهران بود. آقایان مطهری، مفتح و محلاتی که از اعضای جامعه روحانیت مبارز بودند و اسدالله بادامچیان که با هیأتهای مؤتلفه اسلامی همکاری داشت، مسؤولیت انتظامات کمیتهٔ استقبال را برعهده داشتند و بسیج افراد به عهدهٔ محمد صادق اسلامی و محمد کچوئی بود.
وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به دادستانی انقلاب تهران که در زندان قصر واقع بوده و ریاست آن با آقای هادوی بوده است می رود و از بهمن ۵۷ تا تیر ماه ۵۸ در دادستانی مشغول فعالیت و محاکمه دستگیر شدگان رژیم قبل بوده است. وی در تیر سال ۵۸ به ریاست زندان اوین برگزیده می شود و بیش از ۲ سال اداره زندان اوین را بر عهده داشته است. آن ایام به دلیل انتقال زندانیان رژیم گذشته از زندان قصر به اوین و همچنین نگهداری زندانیان گروهک هایی همانند فرقان و عاملین کودتای نوژه، زندان اوین از اهمیت خاصی برخوردار بوده است و با درک درست از شرایط آن زمان می توان اهمیت سمت شهید محمد کچویی را درک کرد.
وی به دلیل داشتن اخلاق نیکو و رافت اسلامی و نقش ویژه در توبه دادن عوامل گروهک هایی همانند فرقان و جنبش ملی مجاهدین که بعدها معروف به سازمان مجاهدین خلق شدند به نام پدر توابین مشهور شد و برخی از همین توابین نیز در جبهه های جنگ حاضر شده و به شهادت رسیدند.
محمد کچویی در شهریور ماه ۱۳۵۹ و در اولین روزهای آغاز جنگ به غرب کشور می رود و با تعدادی از همین زندانیان تواب نیز به مبارزه با ارتش رژیم صدام می پردازد.